پایان ۶ دهه اثرگذاری پدر راک ایران
پایان ۶ دهه اثرگذاری پدر راک ایران
ایرانیان تحلیل _ کوروش یغمایی، خواننده و آهنگساز پیشگام راک ایران، در ۷۹ سالگی از دنیای موسیقی خداحافظی کرد؛ خبری که جامعه هنری را تحت‌تأثیر قرار داد. او چرا رفتن را انتخاب کرد؟ آخرین آلبومش چه جایگاهی در کارنامه‌اش دارد؟ و این وداع چه معنایی برای آینده موسیقی راک ایران خواهد داشت؟

اعلام خداحافظی؛ پیام رسمی یغمایی چه گفت؟

به گزارش ایرانیان تحلیل، کوروش یغمایی با انتشار پیامی رسمی، پایان فعالیت هنری خود را اعلام کرد.

او در این پیام تأکید کرده است که «هر آنچه در توان داشته» برای فرهنگ و هویت ایران به کار گرفته و ادامه این مسیر با امکانات محدود دیگر ممکن نیست.

این اعلام هم‌زمان شده با انتشار آخرین آلبوم او با عنوان «پلاک ۴۴» توسط یک شرکت آمریکایی.

پایان فعالیت، پس از انتشار آخرین آلبوم

یغمایی نوشته است که با پخش رسمی آلبوم «پلاک ۴۴»، فعالیت موسیقایی خود را متوقف می‌کند.


از شاهرود تا قله راک ایران

کوروش یغمایی متولد ۱۲ آذر ۱۳۲۵ در شاهرود است.

او موسیقی را با سنتور آغاز کرد اما در نوجوانی با گیتار مسیر زندگی‌اش را تغییر داد.

در ۱۸ سالگی گروه راک اینسترومنتال تشکیل داد و به دلیل مهارت بی‌نظیرش به «پنجه طلایی» شهرت یافت.

در دهه ۱۳۵۰ او با تلفیق ملودی‌های غربی و رنگ‌آمیزی ایرانی، صدا و هویتی تازه برای موسیقی مدرن ایران ساخت.

بازتعریف راک ایرانی

کارشناسان بین‌المللی نقش یغمایی را معادل پیشگامان جهانی راک دانسته‌اند؛ از رولینگ استونز تا بیتلز.


سال‌های دشوار؛ محدودیت‌ها چگونه او را ساختند؟

یغمایی در گفت‌وگویی با مجله «بیلبورد» گفته بود امکانات موسیقی در دهه ۵۰ و ۶۰ به شدت محدود بود؛ حتی سیم گیتار پیدا نمی‌شد.

با این حال او همان محدودیت‌ها را تبدیل به خلاقیت کرد و صدای راک ایرانی را ساخت.

اجرای همزمان تمام سازها در یک برداشت، بخشی از دشواری‌های آن دوران بود.

صدایی که جهانی شد

یغمایی با ملودی‌های ایرانی و سازبندی غربی، موسیقی‌ای خلق کرد که برای مخاطب بین‌المللی نیز جذاب است.


ماندن در ایران؛ انتخابی برخاسته از هویت

در حالی که بسیاری از هم‌نسلانش مهاجرت کردند، یغمایی تصمیم گرفت در ایران بماند.

او گفته است عشقش به تاریخ و هویت ایرانی «به بیماری شبیه است» و نمی‌توانسته از فرهنگ خود دور شود.

این نگاه هویتی در آثار او، از عاشقانه‌ها تا قطعات اسطوره‌ای، پیوسته دیده می‌شود.

سال‌های ممنوع‌الکاری

یغمایی نوشته بود که طی دوران ممنوع‌الکاری، حتی نامش نباید ذکر می‌شد. و برای گذران زندگی در حوزه کتاب و نوار قصه کودکان کار کرد.


بازگشت جهانی؛ کشف دوباره در غرب

در سال ۲۰۱۰ ترانه «حجم خالی» در آلبوم بین‌المللی «زنجیر خودت را بباف» معرفی شد. و نام یغمایی دوباره در جهان شنیده شد.

سال ۲۰۱۱، آلبوم «بازگشت از لبه پرتگاه» با استقبال رسانه‌هایی چون رولینگ استون، MOJO و بیلبورد مواجه شد و جای او در صحنه جهانی تثبیت شد.

همکاری او با Now-Again Records باعث انتشار دوباره آثار کلاسیک و جدیدش در غرب شد.

ادامه مسیر در بازار جهانی

آلبوم‌های «ترک گوشه‌نشینی» و دیگر بازانتشارها نقش مهمی در معرفی او به نسل جدید مخاطبان جهانی داشتند.


پلاک ۴۴؛ نقطه پایان یا آغاز دوباره؟

آخرین آلبوم یغمایی، «پلاک ۴۴»، قرار است. به‌زودی در آمریکا منتشر شود.

این آلبوم، به گفته نزدیکانش، حاصل چند سال کار متمرکز و تلاش برای جمع‌بندی جهان موسیقایی اوست.

انتشار این آلبوم پایان رسمی کارنامه شش‌ دهه‌ای او خواهد بود.

«خداوند ایران را بپاید»

او پیام خداحافظی‌اش را با این جمله به پایان برده. که نشان از پیوند عاطفی او با سرزمینش دارد.


جمع‌بندی

خداحافظی کوروش یغمایی، پایان یکی از مهم‌ترین فصل‌های موسیقی مدرن ایران است.

او بنیانگذار راک ایرانی، صدای یک نسل و الهام‌بخش ده‌ها موسیقیدان پس از خود بود.

وداع او پایان یک افسانه نیست؛ بلکه مقدمه فصل تازه‌ای از بازخوانی و بازشناسی میراث او در فرهنگ موسیقی ایران و جهان خواهد بود.

  • نویسنده : ایرانیان تحلیل
  • منبع خبر : ایسنا